dinsdag 30 juni 2009

De tweede wet van de thermodynamica

We streven voortdurend naar meer structuur, meer orde en dus minder wanorde. Maar dit streven naar meer orde introduceert dat niet meer wanorde?

Voor velen lijkt dit misschien een moeilijk te beantwoorden vraag maar het antwoord is oh zo gemakkelijk. Alvorens het antwoord te geven, wil ik toch nog even doordenken.

Wat is orde? Wat is structuur? Deze vragen zijn moeilijker te beantwoorden dan de eerste en toch lijkt voor de meeste stervelingen het omgekeerde waar te zijn.

Als we een ei vergelijken met een volwassen kip, welk van de twee systemen heeft dan de grootste mate van orde?

Ik zal u niet langer in spanning laten. De tweede wet van de thermodynamica, die dus een universele wet is, toepasbaar op alle vlakken, zegt dat elke evolutie de entropie van een gesloten systeem doet toenemen. Entropie is een maat, een waardemeter voor de wanorde. Anders gezegd: elke evolutie, elke verandering, elke streven om de chaos te verminderen en de structuur, de orde te verhogen, leidt tot meer chaos, meer wanorde, ...

Stemt dit niet tot nadenken? Evolueert de wereld dan naar de totale chaos, een totaal gebrek aan structuur, een totaal ontbreken van orde? Volledige anarchie?

Als we een ei vergelijken met een volwassen kip, welk van de twee systemen heeft dan de grootste mate van wanorde?

Is het antwoord al duidelijk?

Moeten we de opleidingspolitiek voortdurend meer structureren? Om wat te bereiken: meer chaos? Of moeten we anderzijds meer opleidingsvormen combineren, om meer wanorde te verwezenlijken? En bereiken we alzo meer structuur? Meer chaotische structuur? Of meer gestructureerde wanorde?

Het antwoord is eenvoudig: volgens de evolutieleer van Darwin ontstaan - onder welbepaalde voorwaarden en omstandigheden - vanzelf structuren - die dan levende wezens genoemd worden - , die verder evolueren naar ingewikkelder, beter aangepaste levensvormen. Is dit dan een spontane toename van de orde en dus een afname van de wanorde, meer bepaald van de entropie? Op het eerste gezicht wel, maar de waarheid ligt dieper ...

Laat uw opleidingsbeleid zegevieren door het proactieve huwelijk van een stichtende, ondersteunende stuctuur en een veelheid aan leertrajecten, leerpaden, leervormen, ...

maandag 29 juni 2009

Blended learning, apprentissage mixte, gemengde leervorm, ...

Legeringen hebben de wereld veroverd, ver voordat er iemand zich vragen ging stellen over hun gemengde vorm. Door het toevoegen van koolstof aan ijzer heeft de wereld toch een ander gezicht gekregen. Momenteel zijn er al meer dan 2500 verschillende staalsoorten op de wereld en dat dus enkel door in te spelen op het percentage koolstof en andere legeringselementen die aan ijzer toegevoegd worden.

Dat stemt toch tot nadenken. Althans voor diegenen die nadenken in hun dagelijkse activiteiten opgenomen hebben. Want door twee zuivere materialen (ijzer en koolstof) te gaan combineren, werden meerdere legeringen bekomen. En wat als we dan nog een derde stofsoort gaan toevoegen... Of een vierde en een vijfde en een zesde ... Mangaan, silicium, chroom, vanadium, nikkel, ...

Als we dit toepassen op de wereld van het leren ... wat een rijkdom aan methodes bekomen we dan door de zuivere, traditionele, klassikale leervorm een kruisbestuiving te laten ondergaan met één andere leervorm, stel e-learning, webleren, afstandsleren, e-leren of hoe het beestje dan ook mag heten... En wat als we daaraan nog andere leervormen gaan toevoegen. Wat een rijkdom aan methodes van kennisverspreiding en kennisvergaring kan er aangeboden worden.

Inderdaad, blended learning, gemengde leervormen, ... het is mijn stokpaardje geworden. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat deze leervorm tot een maximale ROI leidt op voorwaarde dat het leerkader vanaf het begin duidelijk en ontegensprekelijk geschapen wordt door de twee protagonisten: de zender van kennis en de ontvanger van kennis. Als beiden op dezelfde golflengte zitten, denk ik dat het aantal gedempte golven tot een minimum kan beperkt worden. Maar als de golflengtes niet op elkaar afgestemd zijn, is het enige resultaat: ruis, ruis, ruis, ruis, ...