Microlearning, nano
learning, bite-sized learning… iedereen praat erover en iedereen wil het
absoluut gebruiken in zijn opleidingsbeleid. Microlearning kon wel eens dé
wonderoplossing zijn voor het toekomstige opleidingsbeleid binnen organisaties
(lees voor meer details mijn vorige post “Is
microlearning dé wonderoplossing voor het toekomstige opleidingsbeleid?”).
Ik heb echter al
meerdere initiatieven zien mislopen. Telkens heb ik proberen te achterhalen
waarom dat zo was om alzo het project bij te sturen en toch nog op een succes
te doen uitdraaien. Want werkelijk, deze leertrend, die in 2016 in de top 3 stond
en die plaats wellicht probleemloos zal kunnen behouden in 2017, is
veelbelovend in verschillende opzichten, maar…
Toch gapen er heel wat
valkuilen die een eerste toepassing van microlearning binnen het opleidingsbeleid
in een grote ontgoocheling zou kunnen doen uitmonden. Laten we de meest
voorkomende fouten even in detail bekijken.
Ten eerste wordt er regelmatig
gezondigd tegen het basisconcept van microlearning. Veel mensen pinnen zich
vast op de tijdsduur van een dergelijke hapklare leerbrok, nl. tussen 3 en 7
minuten. Enerzijds kan je probleemloos een microlearning “nugget” maken
van 90 seconden en anderzijds vind ik 7 minuten toch wel lang voor deze
leervorm. Als ik bv. 5 minuten naar een video moet kijken om dan pas de
essentie waarnaar ik op zoek ben, te ontdekken, dan vind ik dit project toch
wel mislukt. Bovendien is het niet de duurtijd die de bepalende factor is om
over microlearning te spreken. Nee, de bepalende factor is: 1 microlearning
brok staat voor 1 leerdoel. Heb je in jouw concept 2 leerdoelen en na
uitwerking ervan 3,5 minuten duurtijd? Wel, deel dit dan op in 2 kleinere
brokjes, elk overeenstemmend met 1 leerdoel en de tijd die er telkens voor
nodig is.
Ten tweede lijkt het wel
een must om altijd en overal microlearning toe te passen. L&D deskundigen
wringen zich in alle mogelijke bochten om toch maar een aantal brokjes
microlearning in hun leertraject op te nemen. Als ik hun vraag waarom ze deze
leervorm hebben toegepast, blijven ze me het bevredigende antwoord meestal
schuldig. Nochtans zijn er heel wat gegronde redenen om microlearning als
leervorm toe te passen. Bijvoorbeeld in het kader van Just-In-Time learning
is het de perfecte aanpak.
Ten derde is het
geweldig om over een uitgebreide bibliotheek microlearning “nuggets” te
beschikken, maar zorg er wel voor dat ze op eenvoudige wijze toegankelijk zijn
voor het doelpubliek. Ik heb ooit 2 fantastische microlearning brokjes gezien,
maar hun toegankelijkheid was zo beperkt (als onderdeel van een leertraject had
slechts een kleine minderheid van het personeel er toegang toe, terwijl ze
interessant waren voor 75% van het personeelsbestand!) dat haast niemand van
hun bestaan af wist. Later werden de twee brokjes ook op het Intranet geplaatst
waar ze massaal werden bekeken. Als microlearning gebruikt wordt in het kader
van Just-In-Time learning, bouw dan bijvoorbeeld de hapklare brokjes in het
informatica-programma zelf in door een duidelijk herkenbaar icoon te gebruiken.
Ten vierde wordt de
leervorm microlearning steeds meer toegepast bij de omzetting van bestaande
content naar digitale leervorm. Wat hier echter vaak gebeurt, is dat de
bestaande content ondoordacht wordt fijngehakt in deeltjes en elk brokje zonder
meer wordt omgezet in digitale content. Dit is zoals het klaarmaken van
varkenshaasje, dat na versnijden wordt opgediend zonder zelfgemaakte
aardappelkroketjes met amandelen, zonder fijne groentjeskrans en zonder
peperroomsaus. Het smaakt flets, flauw en zeker niet naar meer!
Vermijd deze valkuilen
en maak een succes van deze veelbelovende leervorm, vanaf de eerste brok!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten